ΔΗΜΟΣ
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή…
Κάποτε ήταν ένας υπέροχος, καταπράσινος πλανήτης και πάνω του ζούσαν κάτι όντα
που έχουν πια εξαφανιστεί και στην εποχή μας τα αποκαλούμε δεινοσαύρους…
Προχωρώντας εν τάχει την ιστορία μας, κάποια στιγμή γεννήθηκα εγώ! Στα πρώτα
μαθητικά μου χρόνια, όντας παιδί από αθλητική οικογένεια, ζούσα κι ανέπνεα για
το ποδόσφαιρο (και τα videogames). Η πρώτη, ουσιαστική, επαφή μου με τη μουσική έγινε στα γυμνασιακά μου
χρόνια. Ήταν εκεί τόσο καιρό, αλλά εγώ δεν την είχα δει ως τότε με ουσιαστική
ματιά. Όταν το έκανα όμως, εξελίχθηκε σε κεραυνοβόλο έρωτα! Πέρασα από τους Nirvana στους Iron Maiden κι
από τους Cradle of Filth στους Dream Theater κι
αργότερα αγάπησα την ελληνόφωνη ροκ. Κι εκεί κάπου μπήκε στην εξίσωση ο Atlantis (στους 90 μεγακύκλους τότε). Θα έλεγε κανείς
ότι ενηλικιώθηκα με εκείνη τη ραδιοφωνική παρέα. Στην πορεία γνώρισα το
ραδιόφωνο «από μέσα» δουλεύοντας ως αθλητικός δημοσιογράφος. Έκανα κι άλλες
δουλειές βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Παράλληλα, μεγαλώνοντας
άρχισα να ασχολούμαι ουσιαστικά και με τη μουσική, παίζοντας κιθάρα σε
συγκροτήματα, τραγουδώντας, γράφοντας μουσική και στίχους. Άρχισα να
γνωρίζω όμως και να αγαπάω και διάφορες άλλες μορφές τεχνών, όπως η ποίηση κι ο
κινηματογράφος και να ασχολούμαι ενεργά μαζί τους. Επίσης, έχω ήδη ολοκληρώσει
το πρώτο μου μυθιστόρημα, το «Πέταγμα του Ικάρου» το οποίο είναι ένα «ερωτικό
ροκ δράμα» με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, το οποίο σύντομα ελπίζω να βρει
τον δρόμο του στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Στο παρόν, εν έτη 2013, επιστρέφω
στα fm, αυτή τη φορά μέσα από την πρώτη αγάπη, τον Atlantis 105,2 πλέον. Ένας υπέροχος κύκλος φτάνει στο
τέλος του και ένας καινούριος ξεκινάει…
ΓΙΩΡΓΟΣ
«Τόση θλίψη είναι κρίμα για τα
μικρά διάφανα κρίνα». Ήταν 1996 όταν ο υποφαινόμενος άκουσε αυτή τη φράση. Έτος
1997 κυκλοφορεί η «Απώλεια…». Πρώτο τραγούδι που ακούγεται: «Μέρες Αργίας».
Συχνότητα; 90 fm… Σε κάποιους αυτό ακόμα θυμίζει κάτι… Ήταν η πρώτη συχνότητα
του Ατλαντίς…. Ο Γιώργος, (εγώ δηλαδή) μαγεύεται και βάζει στοίχημα με τον
εαυτό του ότι κάποια στιγμή θα μπορέσει κι αυτός να δώσει καινούρια πράγματα
μέσα από αυτή τη συχνότητα… Τα χρόνια πέρασαν και ο υποφαινόμενος ασχολήθηκε με
αρκετά πράγματα (στιχουργική, σύνθεση, συλλογή μουσικών δίσκων). Δούλεψε σε
διάφορες δουλειές αλλά η αγάπη έμεινε μία: τα fm.. Αγαπημένες μουσικές πια
είναι όλες οι μελωδικές, μελαγχολικές, ρομαντικές γραμμές, σαν ποιήματα του Πόε
και του Καρυωτάκη. Αγαπημένες μουσικές πλέον εκτός από τα παλιά κλασσικά
κομμάτια, οτιδήποτε κινείται σε alternative, rock, gothic rock/metal, new wave,
dark wave, black metal και ελληνόφωνο rock. Παίζοντας κιθάρα και πλέον
μπάσο το οποίο τον κέρδισε κατά κράτος σε διάφορες μπάντες και αρχίζοντας
επιτέλους να ασχολείται σε πιο επαγγελματικά στάδια με τη μουσική, γνώρισε νέα
πράγματα (ακόμα γνωρίζει δηλαδή), πράγματα τα οποία προσπαθεί να δώσει μέσω των
εκπομπών του και φαίνεται τουλάχιστον μέχρι τώρα να έχουν καλή ανταπόκριση. Τα
τελευταία χρόνια είναι ενεργός συντάκτης σε διάφορα περιοδικά μουσικής
γράφοντας κριτικές για νέες κυκλοφορίες, αρθρογραφώντας και κάνοντας
συνεντεύξεις, έχοντας επίσης ως όνειρό του να εκδοθούν κάποια από όλα αυτά που
έχει (συγ)γράψει και συνεχίζει να γράφει. Οι πρώτες αγάπες έμειναν όμως όπως
και να έχει οι ίδιες… Διάφανα Κρίνα και Ατλαντίς…
ΣΧΟΛΗ ΚΑΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
Ο Δήμος κι ο Γιώργος υπήρξαν
συμμαθητές στο μεγαλύτερο μέρος των σχολικών τους χρόνων. Την περίοδο 2001-2004
υπήρξαν μουσικοί συνοδοιπόροι και συνθετικό δίδυμο στους Θλιμμένους Αγγέλους.
Έκτοτε οι μουσικοί τους δρόμοι χώρισαν, αλλά πάντα όταν βρισκόντουσαν
τσακώνονταν για το ποιος έχει τη μεγαλύτερη συλλογή δίσκων ή τις περισσότερες
μουσικές γνώσεις, ενθυμούμενοι παράλληλα κάποιο αστείο περιστατικό από κάποια
συναυλία των Διάφανων Κρίνων. Στο σήμερα τα μονοπάτια τους σμίγουν ξανά,
μέσα από την εκπομπή «Σχολή Κακών Τεχνών» στον Atlantis 105,2 fm, η οποία αποτελεί ένα ιδιόμορφο και ριψοκίνδυνο
project, έχοντας ως στόχο να συνδέσει το σύνολο των τεχνών
με τη ροκ μουσική, έχοντας πάντα παρεΐστικη προσέγγιση κι αισθητική. Άλλωστε, η
νύχτα είναι πάνω απ’ όλα παρέα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου