Ο Graham Moore κέρδισε στη φετινή απονομή των Oscars το χρυσό αγαλματάκι στην κατηγορία "Διασκευασμένο Σενάριο" για το "The Imitation Game". Ο λόγος του ήταν ένας από τους πιο ιδιαίτερους της βραδιάς.
Διάβασα κάποια σχόλια από κάποιους "αυστραλοπίθηκους" σχετικά με το κατά πόσον είχε δικαίωμα αυτός ο άνθρωπος να εκφραστεί, επειδή προφανέστατα κατά τη γνώμη τους μιλώντας για διαφορετικότητα μιλούσε για ομοφυλοφιλία. Επειδή βαριέμαι να τσακώνομαι με κάθε ανθρωπόμορφο orc ξεχωριστά, θα γράψω κάτι εδώ. Και ναι ίσως ο λόγος μου στο συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι ο πιο "κόσμιος" και στερείται διπλωματίας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, για να γίνεις κατανοητός, έτσι πρέπει να εκφράζεσαι.
Σταματήστε πρώτον να αναμασάτε την καραμέλα του τι σημαίνει "δημοκρατικό" ανάλογα με το τι σας συμφέρει κάθε φορά. Άλλωστε πραγματική "δημοκρατία" δεν έχει γνωρίσει κανένας μας και μάλλον σε άλλου είδους "δημοκρατίες" έχουμε συνηθίσει. Όταν ένας άνθρωπος ανεβαίνει πάνω στη σκηνή, παραδέχεται ότι ως πιτσιρικάς προσπάθησε να αυτοκτονήσει και προσπαθεί με τον λόγο του να ωθήσει τους ανθρώπους στο να αποδεχτούν τη διαφορετικότητά τους και να την κάνουν οδηγό τους, προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποτρέψει άλλους "διαφορετικούς" από το να προσπαθήσουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους, δεν μιλάει, ΗΛΙΘΙΕ, για την ομοφυλοφιλία και δεν απευθύνεται μόνο στους gay. Απευθύνεται σε όλους. Με τρόπο τέτοιο που προσπαθεί να σώσει ανθρώπους επειδή την ίδια στιγμή νιώθει σωσμένος ο ίδιος. Μπορεί να μη συγκινεί κάποιον ο λόγος του και θα το δεχτώ. Εμένα με άγγιξε κι όχι δεν είμαι gay (αν και με όσα έχω τραβήξει απ' τις γυναίκες θα το 'θελα, αλλά κάποια πράγματα είτε τα 'χεις είτε όχι!), αλλά όπως προείπα, ο άνθρωπος μιλάει για τη διαφορετικότητα. Κάθε είδους διαφορετικότητα. Κι όσοι προσπαθούν να φιμώνουν τέτοιους ανθρώπους, για να δείξουν πόσο "macho" δημοκράτες είναι, μάλλον ανήκουν στην κατηγορία αυτών που θέλουν να πουν την παπαρία τους για να δειχτούν, αλλά όταν διαβάσουν μια είδηση για ένα παιδί που κρεμάστηκε θα ψάξουν παρακάτω να βρουν τι είπε ο Βαγγέλης για το ντέρμπι...
Διάβασα κάποια σχόλια από κάποιους "αυστραλοπίθηκους" σχετικά με το κατά πόσον είχε δικαίωμα αυτός ο άνθρωπος να εκφραστεί, επειδή προφανέστατα κατά τη γνώμη τους μιλώντας για διαφορετικότητα μιλούσε για ομοφυλοφιλία. Επειδή βαριέμαι να τσακώνομαι με κάθε ανθρωπόμορφο orc ξεχωριστά, θα γράψω κάτι εδώ. Και ναι ίσως ο λόγος μου στο συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι ο πιο "κόσμιος" και στερείται διπλωματίας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, για να γίνεις κατανοητός, έτσι πρέπει να εκφράζεσαι.
Σταματήστε πρώτον να αναμασάτε την καραμέλα του τι σημαίνει "δημοκρατικό" ανάλογα με το τι σας συμφέρει κάθε φορά. Άλλωστε πραγματική "δημοκρατία" δεν έχει γνωρίσει κανένας μας και μάλλον σε άλλου είδους "δημοκρατίες" έχουμε συνηθίσει. Όταν ένας άνθρωπος ανεβαίνει πάνω στη σκηνή, παραδέχεται ότι ως πιτσιρικάς προσπάθησε να αυτοκτονήσει και προσπαθεί με τον λόγο του να ωθήσει τους ανθρώπους στο να αποδεχτούν τη διαφορετικότητά τους και να την κάνουν οδηγό τους, προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποτρέψει άλλους "διαφορετικούς" από το να προσπαθήσουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους, δεν μιλάει, ΗΛΙΘΙΕ, για την ομοφυλοφιλία και δεν απευθύνεται μόνο στους gay. Απευθύνεται σε όλους. Με τρόπο τέτοιο που προσπαθεί να σώσει ανθρώπους επειδή την ίδια στιγμή νιώθει σωσμένος ο ίδιος. Μπορεί να μη συγκινεί κάποιον ο λόγος του και θα το δεχτώ. Εμένα με άγγιξε κι όχι δεν είμαι gay (αν και με όσα έχω τραβήξει απ' τις γυναίκες θα το 'θελα, αλλά κάποια πράγματα είτε τα 'χεις είτε όχι!), αλλά όπως προείπα, ο άνθρωπος μιλάει για τη διαφορετικότητα. Κάθε είδους διαφορετικότητα. Κι όσοι προσπαθούν να φιμώνουν τέτοιους ανθρώπους, για να δείξουν πόσο "macho" δημοκράτες είναι, μάλλον ανήκουν στην κατηγορία αυτών που θέλουν να πουν την παπαρία τους για να δειχτούν, αλλά όταν διαβάσουν μια είδηση για ένα παιδί που κρεμάστηκε θα ψάξουν παρακάτω να βρουν τι είπε ο Βαγγέλης για το ντέρμπι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου