ΣΧΟΛΗ ΚΑΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ 22.11.14 PLAYLIST

1. Rush - Spirit of the Radio

2. Arctic Monkeys - Do I Wanna Know?

3. Alter Bridge - Ties that Bind

4. Stone Sour - Do Me a Favour

5. Accept - Winter Dreams

6. Robert Plant - Big Log

7. Υπόγεια Ρεύματα - Παράξενη Κοπέλα

8. Ο.Μ.Ν.Ι.Α. - Ραντεβού στο Παραμύθι

9. Χρήστος Θηβαίος - Ημερολόγιο

10. Judas Priest - Angel

11. Virgin Steele - A Cry in the Night

12. Peter Murphy - I Spit Roses

13. Metallica - The Unforgiven III

14. Uriah Heep - Lady in Black

15. Κυριάκος Κουγιουμτζόγλου - Δύο Τσιγάρα Δρόμος

16. Muzik N.F. - Μαζί

17. Δυτικές Συνοικίες - Κιβωτός

18. Δ.Ο.Γ.Μ.Α. - Το Ταξίδι

19. Κίτρινα Ποδήλατα - Μη μ' αγγίζεις

20. The Offspring - The Kids Aren't Alright

21. Volbeat ft Sarah Blackwood - Lonesome Rider

22. Van Halen - Hot for Teacher

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΙ ΣΕΛΑΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

Αυτή τη βδομάδα η Σχολή Κακών Τεχνών στον www.rockharadio.com αλλάζει μέρα και ώρα για να φιλοξενήσει τους Σέλας. Την Κυριακή λοιπόν στις 18.00 ο Δημοσθένης Καραγιαννόπουλος θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει στο studio του rockha την μπάντα η οποία μόλις κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, ο οποίος τιτλοφορείται "Δύο Αιώνες Μετά" κι ετοιμάζεται για την παρουσίαση του την επόμενη Παρασκευή, 21/11/14 στο Kookoo στο Γκάζι. Θα πούμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, θα ακούσουμε τις μουσικές μας και θα δώσουμε και μια διπλή πρόσκληση για την παρουσίαση του δίσκου. Αυτή την Κυριακή. Στις 18.00. Μόνο στον www.rockharadio.com. Να είστε όλοι εκεί!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ "ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ"

"Λέγεται πως υπήρξε κάποτε ένας άνθρωπος, σ’ ένα μακρινό μέρος, προικισμένος μ’ ένα σπάνιο χάρισμα. Ήταν μια μουσική ιδιοφυία, παρότι δεν ήξερε να παίζει κάποιο όργανο, ούτε είχε ποτέ λάβει μαθήματα μουσικής. Στο μυαλό του όμως, κείτονταν κρυμμένες όλες οι μουσικές, όλες οι μελωδίες του κόσμου. Δεν τις επέλεγε…. τον επέλεγαν κι όταν έκριναν πως ήταν η ώρα τους να του φανερωθούν, απλά του φανερώνονταν κι εκείνος τότε τις σιγοτραγουδούσε και τις κατέγραφε σ’ έναν παλιό φωνογράφο. Έπειτα, τις «έντυνε» με στίχους… στίχους απλούς, αλλά γεμάτους συναίσθημα, τους οποίους τραγουδούσε με την απαίδευτη, αλλά και τόσο χαρισματική φωνή του. Το μουσικό έργο εκείνου του ανθρώπου είχε την ιδιότητα να σε «μαγεύει» στο πρώτο άκουσμά του. Έτσι, εκείνος ο απλός και μάλλον ιδιαζόντως ντροπαλός, έως κι αδιάφορος στις υπόλοιπες πτυχές της ζωής του, ανθρωπάκος, έγινε διάσημος, αφού πρώτα βέβαια το έργο του υπέπεσε στην αντίληψη των κατάλληλων ανθρώπων. Η ιστορία του όμως δεν τελειώνει εδώ… Του άρεσε να κάνει ορειβασία… να αφουγκράζεται τη σιγαλιά του βουνού και να κοιτάζει τον κόσμο από ψηλά. Μια βραδιά αποκλείστηκε σε κάποιο χιονισμένο όρος. Νόμιζε πως ήταν μόνος του, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε πως έκανε λάθος. Ήταν περιτριγυρισμένος από μια αγέλη λύκων, η οποία προφανώς είχε «θορυβηθεί» από την απροσδόκητη παρουσία του στο φυσικό τους περιβάλλον. Βαθιά μέσα του είχε τρομοκρατηθεί. Φρόντισε όμως να μη τους το δείξει. Προσπάθησε να δείξει σ’ αυτά τα άγρια «τέρατα» πως δεν είχε κακές προθέσεις, αλλά και πως δεν τα φοβόταν συνάμα και με κάποιον τρόπο, τα κατάφερε. Δεν ξέρω πως ακριβώς, αν κι υπάρχουν διάφορες παραλλαγές αυτής της ιστορίας, μερικές πιο ευφάνταστες από κάποιες άλλες, αλλά τα κατάφερε κι επέστρεψε πίσω σώος κι αβλαβής. Η ιστορία μας, όμως, δεν τελειώνει ούτε εδώ… Εκείνος ο άνθρωπος είχε γράψει ένα τραγούδι. Ήταν πολύ μικρός όταν το ‘γραψε. Ήταν ένα ερωτικό κομμάτι, απευθυνόμενο στον μεγάλο έρωτα της ζωής του, μια πιτσιρίκα που ήταν κόρη κάποιων οικογενειακών φίλων, με την οποία μεγάλωσαν μαζί. Ποτέ δεν της αποκάλυψε τον έρωτά του. Ούτε όταν έγινε διάσημος. Ούτε όταν έγινε διάσημο το εν λόγω τραγούδι του. Το μετάνιωνε κάθε μέρα της ζωής του, αλλά ποτέ δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Ώσπου ήρθε η στιγμή που το μετάνιωσε με τον πικρότερο τρόπο, όταν ο παιδικός του έρωτας, η γυναίκα της ζωής του, χόρεψε εκείνο ακριβώς το κομμάτι τη νύχτα του γάμου της με τον αγαπημένο της. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας ένιωσε προδομένος, έστω κι αν ο ίδιος ήταν ο μοναδικός φταίχτης. Ο ίδιος άνθρωπος που δεν είχε φοβηθεί τους λύκους, εκείνα τα «τέρατα» σ’ εκείνο το αφιλόξενο, χιονισμένο βουνό, είχε μετατρέψει ένα απλό τραγούδι, ένα γλυκό κι όμορφο τραγούδι, σε «τέρας». Αυτό το «τέρας» τον στοίχειωσε για την υπόλοιπη ζωή του. Παράτησε τη μουσική και χάθηκαν τα ίχνη του. Κάποιοι λένε πως αποσύρθηκε σε κάποιο ορεινό χωριό και κάποιοι άλλοι πως διάλεξε την απόλυτη απομόνωση για να μπορέσει με την ησυχία του να βάλει τέλος στη ζωή του.

 

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας; Δεν υπάρχουν τέρατα. Δεν υπάρχουν δράκοι που με μια τους πύρινη ανάσα μπορούν να κάνουν στάχτη χωριά ολόκληρα. Δεν υπάρχουν αιμοδιψείς βρικόλακες, καταραμένοι σε μια αθάνατη αιωνιότητα. Ακόμα κι οι λύκοι της ιστορίας δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τέρατα. Στην πραγματικότητα, κατά βάση προσπάθησαν απλά να προστατέψουν το φυσικό τους περιβάλλον. Ούτως ή άλλως, είναι αδιαμφισβήτητο, νομίζω, το ότι το πιο αιμοσταγές και το πιο επικίνδυνο ον στον πλανήτη μας είναι ο άνθρωπος. Είναι το πιο απρόβλεπτο ον, το μοναδικό που δρα έξω από τα όρια των νόμων της Φύσης. Το μοναδικό που έχει δημιουργήσει τους δικούς του νόμους. Το μοναδικό που δυνητικά κρύβει μέσα του το «τέρας». Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο, είναι και το μοναδικό που έχει τη ροπή να δημιουργεί φανταστικά τέρατα."

 

Το άνωθεν κείμενο αποτελεί απόσπασμα του βιβλίου "Το Πέταγμα του Ικάρου" του Δημοσθένη Καραγιαννόπουλου.

ΣΧΟΛΗ ΚΑΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ 08.11.14 PLAYLIST

1. Rush - Spirit of the Radio

2. 3 Doors Down - Kryptonite

3. Nirvana - Smells Like Teen Spirit

4. Lordi - Scare Force One

5. Τρύπες - Ταξιδιάρα Ψυχή

6. Σέλας - Δύο Αιώνες Μετά

7. Ενέδρα - Γολγοθάς

8. The Rasmus - Livin' in a World without you

9. Hoobastank - The Reason

10. Green Day - Boulevard of Broken Dreams

11. Scorpions - Soul Behind the Face

12. Dream Theater - Wait for Sleep

13. Slipknot - Snuff

14. M.S.G. - Nightmare

15. O.M.N.I.A. - Ραντεβού στο Παραμύθι

16. Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Σα να μη σ' έχασα

17. Τα Φώτα που Σβήνουν - Για μια παλιά Συμμαθήτρια

18. Metallica - Mama Said

19. The Black Keys - Lonely Boy

20. Editors - A Ton of Love

21. Bon Jovi - You Give Love a Bad Name

ΟΤΑΝ ΝΟΜΙΖΕΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΟΙΤΟΥΣΑ...

Όταν νόμιζες πως δεν κοιτούσα

Σ' είδα να δακρύζεις στα κρυφά

Και να απαγγέλεις σκόρπιους στίχους

Και να καις τα ρούχα στη φωτιά

Όταν νόμιζες πως δεν μιλούσα

Είχα τόσα που ήθελα να πω

Για όλα αυτά που ήξερα πως κρύβεις

Δήθεν για το δικό μου το καλό

Όταν νόμιζες πως δεν κοιτούσα

Είδα τη ζωή μου να περνά

Να κοντοστέκεται πάνω στις ράγες

Και στο τρένο να χαμογελά

Όταν νόμιζες πως δεν κοιτούσα

Σ' είδα 'κείνες τις μάσκες να φοράς

Σ' αναγνώρισα μέσα στο πλήθος

Σε αγνώστους να δίνεσαι με μιας

Όταν νόμιζες πως δεν θ' αντέξω

Μη φοβάσαι, σου είπα, είμαι δυνατός

Τρέχω πάντα κόντρα στον άγριο άνεμο

Μα στα ψέματα είμαι κι εγώ καλός

Όταν νόμιζες πως δεν κοιτούσα

Είδα τη ζωή μου να περνά

Σαν αστείο που ποτέ δεν γέλασα

Κι ας το έπιασα με την πρώτη φορά

Όταν νόμιζες πως εγώ ζούσα

Μου 'χες μάθει μόνο ν' αναπνέω

Κι όταν πια νομίζεις πως εσύ κοιτάς

Στα κρυφά κι εγώ τα βράδια κλαίω...

Δημοσθένης Καραγιαννόπουλος