«Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια», όπως λέει κι ο στίχος της
Μαριανίνας Κριεζή ο οποίος «βαφτίζει» την εν λόγω παράσταση κι είναι
γεγονός πως όταν έχεις να κάνεις με δύο φωνές τόσο ζεστές, τόσο
ειλικρινείς και τόσο αληθινές σαν αυτές της Ευρυδίκης και της Ραλλίας
δεν μπορείς παρά να απολαμβάνεις αυτή την αλήθεια, να την «αντέχεις» και
να επιζητάς ακόμα περισσότερη…
Ο κόσμος είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς τον χώρο, περιμένοντας με ανυπομονησία το τι είχαν ετοιμάσει οι δύο τραγουδίστριες κι αυτές φρόντισαν να τους το ανταποδώσουν μ’ ένα πρόγραμμα διάρκειας σχεδόν τριών ωρών.
Το πρόγραμμα χωρίστηκε επί της ουσίας σε δύο μέρη. Το πρώτο πιο δυναμικό, πιο «ροκ» θα μπορούσε να πει κανείς, με τις δύο αγαπημένες ερμηνεύτριες, πότε μαζί και πότε μόνες να ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή και να ερμηνεύουν τραγούδια τόσο από την προσωπική τους δισκογραφία όσο και άλλα, ελληνικά και ξένα, «αναγκάζοντας» τον κόσμο να συμμετάσχει έντονα, να «χτυπηθεί», να τραγουδήσει και να γίνει "ένα" με τις ερμηνεύτριες και την μπάντα.
Από τη μια η Ευρυδίκη, με την καθάρια κι ακούραστη φωνή της ξεσήκωσε τα πλήθη με το πάθος της και τον δυναμισμό της, με κορυφαίες της στιγμές την μαγευτική εκτέλεση στο «Whole Lotta Love» των Led Zeppelin, αλλά και την απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων κι έντασης όταν τραγούδησε αρχικά το «Πόσο Λίγο Με Ξέρεις» και στην συνέχεια το «Μίσησέ Με», κομμάτια από το σπουδαίο παρελθόν της που γέμισαν το σύνολο του κοινού στην κατάμεστη Αρχιτεκτονική με ένα αίσθημα γλυκιάς μελαγχολίας.
Από την άλλη, η Ραλλία, έχοντας για συντροφιά την κιθάρα της μάς ταξίδεψε με αγαπημένα τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία όπως τα «Είσαι μακριά» κι «Εγώ για σένα», αλλά υπήρξαν και δείγματα από τον τελευταίο της δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Με όπλο την αγάπη», όπως το «Tango Soledad» και το εκπληκτικό «Πόση αλήθεια αντέχεις» σε στίχους Διονύση Κωτσάκη και μουσική Γιάννη Κότσιρα, ένα πραγματικά πανέμορφο καινούριο τραγούδι το οποίο γίνεται ακόμα πιο έντονο παιγμένο ζωντανά, ενώ ξεχώρισε, μεταξύ άλλων, και η σπουδαία εκτέλεση στο «Δεν Πειράζει» που πρωτοτραγούδησε κι έγραψε ο Οδυσσέας Τσάκαλος.
Στο δεύτερο μέρος οι εντάσεις έπεσαν κάπως και δόθηκε έμφαση σε πιο λαϊκά ηχοχρώματα, με τους ήχους να «μπερδεύονται», με έντονη αναφορά σε κρητικές και κυπριακές μαντινάδες, αλλά και με νησιώτικα τραγούδια, με το βιολί της Μιγκέν Σελμάνι να ξεχωρίζει και με τις δυο τραγουδίστριες να παραμένουν μαζί στη σκηνή μέχρι τέλους και να ερμηνεύουν ως ντουέτο μεγάλο μέρος των τραγουδιών, «δένοντας» όμορφα μεταξύ τους τις φωνές τους και φανερώνοντας την εκτίμηση που τρέφει η μια για την άλλη. Σ” αυτό το μέρος ακούσαμε από το «Ικαριώτικο» μέχρι το «Καίγομαι-Καίγομαι» και τη "Βασιλική" κι από το «Θεός Αν Είναι» του Bregovic μέχρι τη συγκλονιστική εκτέλεση της Ευρυδίκης στο κυπριακό παραδοσιακό τραγούδι «Τέσσερα Τζάι Τέσσερα» στο encore. Οι αντιδράσεις του κοινού ήταν και σ’αυτό το μέρος άκρως θετικότατες, αν και κάπως λιγότερο ενθουσιώδεις σε σχέση με το σαφέστατο πιο δυναμικό πρώτο.
Εν κατακλείδι, δύο εξαιρετικά ταλαντούχες καλλιτέχνιδες, με διαφορετική πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή και ξεχωριστό μουσικό ύφος, απέδειξαν επί σκηνής πόσο μπορούν να ταιριάξουν και να αλληλοσυμπληρωθούν δύο ετερώνυμα, σε μια εμφάνιση γεμάτη δυναμισμό, κέφι, συγκίνηση και σε μια παράσταση που δικαίως πήρε «παράταση», διότι ο κόσμος, ιδίως στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, έχει αρχίσει σιγά-σιγά να μαθαίνει να ξεχωρίζει όσους πραγματικά αξίζουν…
Για όσους δεν πρόλαβαν θα υπάρξουν δυο ακομα παραστάσεις στις 24/3 & 28/3 στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι (Ελασίδων 6)
με ώρα έναρξης 23:00 & είσοδος 10€ (με μπύρα ή κρασί)
Επιμέλεια/Παρουσίαση: Δημοσθένης Καραγιαννόπουλος/Βαγγέλης Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου